ආදරයේ බෝසත් ප්‍රර්ථනාව............

අපි මේ ජීවිතය පටන් ගන්නේ කොහෙන්ද.........ඉවර කරන්නේ කොහෙන්ද ............ හිතා ගන්න පුලුවන්ද.........???  හරි පුදුම විදිහට මේ ලෝකෙට ආපු අපි හරි පුදුම විදිහට මේ ලෝකේ දාලා යනවා. ඒ අතර තුර ගෙවන කාලය තුල, අපි මේ ගෙවන ජිවිතයේ තව කි දාහක් දේවල් නම් අතර මග දාලා යනවද........

ඒ දාලා යන දේවල් අතරේ ජිවිතේ කවදාවත් අමතක කරන්න බැරිවිදිහට, හදවත තුල කිදා බැහැල තියන ඊයම් බරු වගේ කොයි වෙලාවෙත් අපිට ඒ දේවල් දැනෙනවානම් අපි කොහොමනම්  එවැනි දේවල් හදවතින් අයින් කරන්නද........

                                     එක් පෙති මලක් විය නුබ මගේ ඇත දෙකට
                                     නෙලා  නොගතේ  මගේ බෝසත් කමට
                                     හැරගිය  දිනේ   නාවත් මා  ගම්  දොරට
                                     ආවේ.......ඇයිද  විරහේ  සිත අද්දරට 

රොහාන් ශාන්ත බුලේගොඩයන්ගේ ඒ ලගන්නා සුළු ස්වරයෙන් වර්ණවත් වන මෙම ගීතයේ, පිරිසිදු ප්‍රේමයක් මුල් කර ගත්ත බෝසත් ආදරවන්තයෙක්ගේ චරිතාපදානය වචන වලට ගලපලා තිබුනේ බන්දුල නානායක්කාරවසම් මහතා. මේ බෝසත් ප්‍රේම වන්තයට සංගීතයෙන් පන දීලා තිබුනේ ජගත් ජයවර්ධනයන්.

ජිවිතේ තිබුන ගොඩක් දේවල් වලට නිර්වචනයක් තිබුන මට ඇයි ආදරය වෙනුවෙන් ස්ථිර එක නිර්වචනයක් ගොනු කර ගන්න බැරි උනේ කියලා මං තාමත් කල්පනා කරනවා..............

එක අතකට ඒක සාධාරණයි. මොකද කවදාවත් අපිට ආදරය වගේ මානුෂිය හැගීමක් අකුරු පේලි කිහිපයකින් ලගු කරනවා කියන්නේ මහා බොලද වැඩක්............මොකද ප්‍රේමය කියන්නේ ඒ බොලද කම ඉක්මවා ගිය හදවත පා කරලා අරින්න පුළුවන් තරමේ මහා පුදුම දෙයක්..........

දුවිල්ලෙන් පිරිලා ගිය, කාමුකත්වය අත වනන නුතන සමාජයක "එක් පෙති මලක් නෙලා නොගන්නට තරම්" අධ්‍යාත්මික ලෙස ආදරයත් එක්ක ගණුදෙනු කරන පිරිමි හදවතක් අද අපට හොයා ගත හැකිද......නමුත් මේ පද  රචකයා අපිව ගෙන යන දුර.....අමුනුස්ස කම රජයන සමාජයක මනුස්සකම වෙනුවෙන් තරුණ හදවතකට කරන්න පුළුවන් උතුම්ම පරිත්‍යාගය.......                    

                 විස්මිත ගමන අදහන්නට බැහැ තවම
                 මා හැර දමා නුබ ගිය මග ගැන අරුම
                 සතු කර ගන්න මුල් පෙම නොපිරු බැරිව
                 දුක් බර සිතට කීවෙමි නොහඩන ලෙසින

ජිවිතේ කළු පාටින් වැහිලා ගිය අඳුරු අගාදයක ඉදන් ඈත පේන පුංචි තරු එළියක් දෙසට අත් අල්ලන් ගමන් කල අපි දෙන්නා.......,අවසානේ ඔයා මගේ ඇසට කදුළු බිදුවක් වත් හෙලන්න ඉඩ නොතියා  මගෙන් ඈත් වෙලා ගියා.......

කවදාවත් පිරිමියෙකුට අමතක කරන්න බැරි දෙකයි ලෝකේ තියෙන්නේ. ඒ තමාව වැදු අම්මයි, පළවෙනි ආදරයයි. ඒ අතරින් පිරිමි හදවතක් තම පලවෙනි ප්‍රේමය වෙනුවෙන් මෙචර හැගීම් බර වෙයි කියලා සමාජයේ බහුතරයක් දේනා හීනෙන් වත් හිතන් නැතුව ඇති........

නමුත් මේ පද රචනාව තුල බන්දුලයන් අපිව හරි නවුමු ලෝකයකට එක්කන් යනවා. ආදරය වෙනුවෙන් ජීවිතය බිලි දෙන සමජයක් වෙනුවට තම අධ්‍යාත්මයත් එක්ක ගනුදෙනු  කරන්න කියලා කරන ඉල්ලීම....... "දුක් බර සිතට කීවෙමි නොහඩන ලෙසින"

                       මෙන්න සින්දුව අහල බලන්න
                                                                   
                        සිටිනා  කොදෙව් වක නුබ සැප විදිනම්
                        මවෙතින් ලැබුන ආදරයත් ලැබේනම්
                        මතකය නුබට හිරිහැරයක් නොවේ නම්
                        තව කුමකටද.... දුක් ගී කල්පනාවන්

ආදරයයි වෛරයයි අතරේ තියෙන්නේ කෙස් ගහක තරම් වෙනසක් කිව්වට. අපි අවංකව ආදරය කල කාට හරි අපිට ආපහු වෛර කරන්න පුලුවන්ද............අනාගතය දිහා එක ඇහැකින් බලපු, ජීවිතේදී එක විදිහට හුස්ම ගත්තු අපි දෙන්නව දාලා ඔයා ගියහම කවුරුහරි කියයි, මුහුදේ ඉන්නේ එක මාළුවද කියලා. කුවුරු මොනවා කිව්වත් මම දන්නවා ඒ මාළුවා අයෙත් එන නැහැ කියලා.......

මෙම ගීතය අවසානයේ නියම ප්‍රේමවන්තෙකුගේ ආත්ම පරිත්‍යාගය ගැන බන්දුලයන් හොද පැහැදිලි කිරීමක් ලබා දෙනවා......ජීවිතය තුල අපි කාට හරි අවංකව ආදරය කල නම්,  ඒ හදවතට දෙන්න හිටිය ආදරය, සෙනහස, සතුට නොඅඩුව ලැබෙනවානම්.......ඒ ඇති අපිට අපේ හිත හද ගන්න......

මට මගේ මතකය වදයක් උනාට ඔයාට ඒ මතකය වදයක් නොවේවා කියන ප්‍රර්තනාවෙන් ගීතය අවසන්  කරනනේ ඔහු. මේ ඔක්කොම මේ විදිහට වෙනවම් තවත් කුමකටද මං දුක් වෙන්නේ ඒ ටිකම ඇති මට මගේ හිත හදා  ගන්න.........

මෙම ගීතය පුරාවටම තම ප්‍රථම ප්‍රේමය සුන්දරව විදලා අවසානයේ එම ප්‍රේමවන්තිය අකමැත්තෙන් වුවත් ඔහුව දාලා යනවා......හැබැයි ඒ යන්නේ ඇයගේ උවමනාවට නෙමේ, නමුත් අවසානයේ එම ප්‍රේමවන්තයා හිත හදා ගන්නනේ ඔහු ඇයට පිදුව නොකැළැල් ආදරය ගැන හිතලා...........

මේවගේ හැගීමක් වචන වලට ගලපන්න පුළුවන් බන්දුලයන්ටම තමා මොකද "සිනා පොදක් විය" , " කටු අකුලේ මල් ඇහැරේ " ,  "රන් ගිර මා " ආදී මදුර ගීත වල පදත් ඔහුගේ නිසා...........මෙහිදී බුලේගොඩයන් ගීතය ජීවමාන කරන විදිහ ඉස්තරම්. "සදක් නම් බැස යන්න තිබුනා" , "නිහඩ අරණ" ආදී මධුර ගීත වලින් අපේ සවන් පිනවූ ඔහු වර්තමානයේ ගෙනයන නිහැඩියාව බිදින්න කලේ හරි කියන එකයි රස්තියාදුකාරයාගේ හැගීම. මෙහි සංගීතය මෙවැනි හැගීමක් තුල අපිව දැහැම් ගත කරනවා.........