පලා යමි ඈතට.ඈතට.

එළියෙන්. අන්ධ වූ විට දෑස 

දැන ගනි අඳුර කොතරම් 

හොඳද යන වග,

පලා යමි ඈතට.ඈතට.ඈතට. 

සැගවේම් අඳුරු වන ගුල්මක

සොයා ගනු නොහැකි වනු

පිණීස ලොකයට

ගල් දේබොක්කාවෙ පොඩි සිදුරකින්  

වෑස්සෙන සුදු පාට ඉර එළියට ඇදේන 

දුහුවිලි අංශු දෙස බලමී,

අදිමී තව දුම් උගුරක් අවසන්

සිගරට්ටුවෙන්.

පේනෙන ලොකයේ

නොපෙනෙන 

රෝමානිතික අංශු

වපුරමී. අදුරේම.

හිරු බැස යයි. සඳ නැග එයි. 

සඳ  බැස යයි. හිරු නැග එයි.

කාලය. කාලය. කාලය. කාලය.

ඊයේ කවදා ද. අද කවදා ද. හෙට කවදා ද.

වැඩියෙන්ම සිනාසේමි.

වැඩියෙන්ම අඬමි.

අඩුවෙන්ම සිතමී.

එළිය යනු පෙනෙන දෙයද?

අඳුර යනු නොපෙනෙන දෙයඳ?

පේනෙන දේ හොඳද. නොපේනෙන දේ නරකඳ. 

නොපේනෙන දේ හොඳද. පේනෙන දේ නරකඳ.

හඹා යමි සුලඟ 

ඉව කරමී ආත්මය 

දරා ගනු බැරිම තැන 

බිම තබමී සිත.

ඒ තම් බරයි සිත 

සිත තරම් උසයි නුබ.

පැමිණ ගිරි මුදුනට 

බලමී ලෝකය දෙස 

දැල්වෙයි ගිනි හැම තැන.

අළුව යන්නට පෙර නගරය 

බිදක් හෝ ඉතිරි වේ නම් 

තෙතමනය.