පිටුවහල් කල කවියාට.කවියක්

උබට කවි ලියන්න මම 

කොච්චර දුප්පත්ද 

වෙඩ්ඩා... 

හීනෙන් ඇහැරෙන්න, ගිනි බිඳින සද්දා 

මල් වලින් මකරණ්ද ණයට ගෙන වික්කා 

භිතියට ඇස රැදුන සුසුම් පොඩි උස්සා 

ගිනි ගන්න හදවතක තොල් ඉබින වෙඩ්ඩා 

ලිහිණියට මග හැරුන කඳුලු බිදු කැන්දා 

හුස්ම දී පපුවටම වෙඩි තියපු හින්දා 

කැටි ගැහුන පැනකට කවි බර වැඩිද මන්දා 

හීනියට මදු විතක් පුරමු අපි වෙඩ්ඩා 

තටු කපා ඉගිලෙන්න වෙර දැරුව හින්දා 

ආත්මයම මිටට ගෙන ප්‍රංශයට පිම්බා

කාන්සියට තනි රකින කඳුලු බිදු හංගා 

හදවතට තව වරක් වෙඩි තියන්වද වෙඩ්ඩා