Friday, September 19, 2014

පෙනි පෙනිත් නවතිමී....



ප්‍රදිපය  දැක  දැකත්
හැරෙව්වා
නැව
දියඹටම
ගැඹුරටම ….

කුණාටුවට  බිය  නැතත්
හිනාවකට   නැහැ  ඉඩක්
මේ  මල  මූදේ

විලාපයක හඬ ඇසෙත්
වීරාමේකට නැහැ  ඉඩක්
මේ  මල  මූදේ

ප්‍රදීපයේ සුවඳ රැදි
මුහුදු  සුලඟ  කොදුරයි
හිමිහිට නැවට,
ඉරි ඇති බවට  රුවල්  පත්


හම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්……


ප්‍රදිපය පෙනි පෙනිත්
නවතිමී.

දෑත වනනු මිස
ලගා වනු බැහැ
නැංගුරම 
නැති  කර ගත් මේ
නැවට…!
   

Sunday, September 14, 2014

පිටුවහල් කල කවියාට.කවියක්




උබට කවි ලියන්න මම 
කොච්චර දුප්පත්ද 
වෙඩ්ඩා... 

හීනෙන් ඇහැරෙන්න, ගිනි බිඳින සද්දා 
මල් වලින් මකරණ්ද ණයට ගෙන වික්කා 
භිතියට ඇස රැදුන සුසුම් පොඩි උස්සා 
ගිනි ගන්න හදවතක තොල් ඉබින වෙඩ්ඩා 

ලිහිණියට මග හැරුන කඳුලු බිදු කැන්දා 
හුස්ම දී පපුවටම වෙඩි තියපු හින්දා 
කැටි ගැහුන පැනකට කවි බර වැඩිද මන්දා 
හීනියට මදු විතක් පුරමු අපි වෙඩ්ඩා 

තටු කපා ඉගිලෙන්න වෙර දැරුව හින්දා 
ආත්මයම මිටට ගෙන ප්‍රංශයට පිම්බා
කාන්සියට තනි රකින කඳුලු බිදු හංගා 
හදවතට තව වරක් වෙඩි තියන්වද වෙඩ්ඩා