දිනයක් නොමැති කවියක්....

දිනයක් නැතත්

නුබ වෙනුවෙන් මා ලග වෙන් වී...

දිවියම කැපයි

නුබේ සෙනෙහස පුරා රැදි...

කවදාවත් නොසිතුවේමි

මම,

නුබ

සිර කරනට

කවි පදයක් තුල...

සෙනෙහසක බර දරන්නට කවි පදක බර

මට මදි නිසා...

පන්හිඳක් ලග ලඟු කරනු නුබ මගේ

සිත ඇකමැති උනා... 

"අම්මේ නුබයි

සෙනෙහස් නිම්නයේ ආදර  දිය දහර...

ජිවිතේ අඳුරු කතර

අස්වැද්දුව....."

වේල්ලක් බැද තියා ගන්නට සිතයි නුබේ

ආදරේ බැදි දිය දහර...

වාන් දොරකින් කෙලෙස බෙදනු ඒ

ස්නේහයේ රැදි දිය දහර...