රස්තියාදුකාරය කාලයක ඉදන් බලන් හිටිය දෙයක් දැන් ඉටු වෙලා තියෙන්නේ........ඒක අකුරු වලින් ලියලා ඉවර කරන්න බැරි ආතල් එකක්. ඒක ආතල් එකක් කියුවට මාර වින්දනයක්........
ඔන්න රස්තියාදුකාරයත් දැන් කැම්පස් යන්න පටන් ගත්තා. ඉගෙන ගන්න උන් විතරයි කැම්පස් යන්නේ කිව්වත් දැන් අපිත් ඇතුලේ. දැන් අපිත් ජපුරේ කොල්ලෝ. ඒක නෙමේ කතාව ඇයි මිනිස්සු අකැමති පිස්සු කෙලින කොල්ලෝ ඉස්සරහට යනවට. මට ඕක මුල ඉදලම දැනිච්ච දෙයක්. ඉගෙන ගන්නකන් ගෙදරට ඉස්කෝලෙට හොද කොල්ලා. පොඩ්ඩක් පිස්සු නැටුවම ලෝකෙටම වදයක් වගේ. යකෝ මේ කාලේ දගලන් නැතුව වයසට ගිහිල්ල දගලන්නද.
කොටින්ම කිවුවොත් මම කලින් අහිංසක වගේ ඉදලා පස්සේ අංගුලිමාල වෙච්ච පොරක්. අන්තිමට මට පාසලෙන් විභාග අයදුම් පත පවා දෙන්න මැලි උනා. හැබැයි අන්තිමට අපේ පාසලේන් කැම්පස් යන්න තේරුනෙත් මම විතරයි. හැබැයි ඒ වෙනකොට මට පැමිණීමේ අදාල ප්‍රතිශත තිබුනෙත් නැහැ, අදාල ඇගයීම් කරලා තිබුනෙත් නැහැ, කොටින්ම මම බාරදුන්න ව්‍යප්පෘතියේ මම එක අකුරක් වත් කියවලවත් නැහැ.
මම ඉස්ස්කොලේ ගියේ ඉගෙන ගන්නවට වඩා සෙල්ලම් කරන්න තියෙන අසාවෙන්. එක පාරක්
මායි තව පොරකුයි වාර විභාගයක් කට් කරලා හොරෙන් පැනලා යද්දී විනය බාර ගුරාට අහු වෙලා කට්ටිය මැද්දේ එක්කන් ආවේ. කොහොමද නෝන්ඩිය.....ඒ වගේ තමයි අන්තිමට මට කට්ටිය මැද්දෙම තමා මාව ස්ටේජ් එකට නග්ගල මට සහතිකේ දුන්නේ කැම්පස් සිලෙක්ට් උනාට කොහොමද එකේ ත්‍රිල් එක........
අවසානේ අන්තිම පේලියේ හිටිය එපා කරපු එකා ගේම ගැහුවා. දැන් රස්තා ඇතුලේ.
දැන් ඉතින් කෝ රැග්. වැඩේ කියන්නේ මම ඇතුලට ගියහම දැන් ගත්තේ ඇතුලේ ඉන්න බහුතරයක් අපි වගේ ලෝකේ කාපු යක්කු කියලා. පොතේම එල්ලිලා හිටිය උන් හරි අඩුයි.
මාත්
එක්ක සිංදුවක් ගැන කතා කරන්න, පොතක් විචාරය කරන්න කොල්ලෝ,කෙල්ලෝ මට දැන්
ඉන්නනවා කියලා මට දැන් හිතෙනවා. මේ මොනවා කලත් මගේ රස්තේ නම් අඩු කරන්නේ නැ
මම.
ඉස්සර මහා රස කතා වෙච්ච "රැග් " දැන් මම ප්‍රයෝගිකව අත් විදිනවා දැන් මම. මොනාද රැග් එකකින් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ. ඉස්සෙලා කියන්නනම් කෝ මට සෙට් වෙච්ච පළවැනි රැග් එක ගැන. මේක උනේ කන්න කැන්ටිමට ගිය වෙලාවක.
ජේස්ට උත්තමයා ආව මන් ලගට, වාඩි උනා මන් කන තැනින්. මුලින්ම ඇහුව මගේ විස්තර. මාත් දුන්නා උත්තර. එහෙනම් කියපන් මල ගැන වාක්‍ය පහක්. ඕකත් වැඩක්ද මාත් දුන්නා නියම වාක්‍ය පහක්.....
මල් ලස්සනයි.
මල් තියනවා පාට පාට.
මල් හැදෙනවා ගස් වල වගේම වැල් වල.
මල් පරාගනය වෙලා තමයි ගෙඩි හැදෙන්නේ.
මල් වල පැණි බීලා තමයි සමනල්ලු ජිවත් වෙන්නේ.
ඕන්න උත්තරේ. ඊට පස්සේ උත්තමය කියපි අයෙත් කියපං පිළිවෙලට ඒ වාක්‍ය පහ. ඔන්න කොහොම හරි ගලපලා කියුවා. මන් හිතුව ඉවරයි කියලා. නෑ යකෝ...........ඔන්න යකෝ දැන්නේ කෙලිය......... දැන් ඔය මල කියපු තැනට @ක දාලා කියපන් ඒ වාක්‍ය පහම. අම්මට හුදු මෙච්චර කුනුහරැප කියපු මට එදා තමා තෙරුනනේ ඒ වචනේ තියෙන ගැබුර
ඇයි යකෝ "@කේ පැණි බිලා සමනල්ලු ජිවත් වෙනවා කිවුවම......"
ආයේ පිස්සුවක් ඇතේ....මටම හිනා....හිනා වෙන්නත් බැහැ, මගේ වටේ හිටිය අපේ යක්කු හිනා උනෙත් නැහැ. අන්න එකයි වැදගත්කම.
කොහොමත් රැග් එකක තියන වැදගත් කම ඒක තමා. කවුරුත් කාටවත් හිනා වෙන් නැහැ. කණ්ඩායමක තියන සහයෝගිතාව තමා එකෙන් හදන්නේ මට හිතෙන හැටියට.
අවුරුදු හතරක් වෙනම සංස්කෘතියක්, වෙනම භාෂාවක් ඒ අලුත් ලෝකෙට නවකයන් පුහුණු
කිරීමත් රැග් එකකින් බලාපොරොත්තු වෙනවා. මොනා උනත් එකේ තියෙනවා මාර ගැබුරක්, මාර ත්‍රිලක්......
බලමු එළී වෙන ජාමෙට ලුනේ හොද හොද සෙල්ලං..............
